به گزارش قدس آنلاین، یک ورزشکار مشهدی که در سازمان آب منطقه ای خراسان رضوی مشغول به کار است، مدتی است با شعار نجات آب و با هدف آگاهی بخشی و اصلاح فرهنگ مصرف آب بین شهروندان، اقدام به دویدن بین شهرها و مناطق مختلف می کند. حسین ضیایان در آخرین اقدام خود، مسیر چناران تا مشهد را دویده است. به همین منظور گفت و گویی را با او صورت دادیم تا کمی بیشتر با وی و اهدافش آشنا شویم.

برای نجات آب، توقف جایز نیست 

حسین ضیاییان ورزشکار 45 ساله مشهدی به خبرنگار قدس آنلاین گفت: نزدیک به 4 سال است که برای کسب سلامتی و تندرستی اقدام به دویدن می کنم. این کار چون به صورت پیوسته انجام گردیده، باعث شده که از لحاظ بدنی به مرور زمان به آمادگی نسبتا بالایی برسم. در حالی که صاحب خودرو شخصی نیز هستم، اما ترجیح می دهم مسیر منزل تا محل کار که نسبتا طولانی هم هست را با دویدن طی کنم.

وی ادامه داد: از ابتدای سال تصمیم گرفتم که پیمودن مسیرهای طولانی را به صورت هدفمند انجام دهم. به همین دلیل شعار نجات آب را انتخاب کرده و برای بالا بردن فرهنگ عمومی مصرف آب، پیراهنی که روی آن این شعار درج شده را به تن می کنم.   

وی اظهار کرد: از فرودین ماه سال جاری تاکنون بیست بار مسافت های نسبتا طولانی را با شعار نجات آب دویده ام. در آخرین مرتبه، تصمیم گرفتم مسیر چناران تا مشهد را طی کنم. به همین دلیل، صبح پنجشنبه گذشته، ساعت پنج و بیست دقیقه از پلیس راه چناران شروع به دویدن کرده و حدود ساعت هشت و نیم به مشهد رسیدم. براساس محاسباتی که انجام داده ام با سرعت تقریبا 18 کیلومتر در ساعت دویده ام.

این ورزشکار مشهدی اضافه کرد: در ماههای گذشته نیز چندین مرتبه اقدام به دویدن در مسافت های نسبتا زیاد کرده ام. به عنوان مثال در دفعات قبل، از میدان فلسطین تا شاندیز و ابرده، از بلوار ملک آباد تا طرقبه و چالی دره، از طرقبه تا نقندر و کلاته آهن و دهبار، از آرامگاه فردوسی تا سد ارداک، از میدان فلسطین تا سد طرق دویده ام. همچنین تصمیم دارم در برنامه آینده ام از میدان امام حسین(ع) تا سد کارده بدوم.

وی با اشاره به اثرگذاری این اقدام در نوع نگاه مردم به موضوع آب، تصریح کرد: وقتی افرادی که در خودروها در حال تردد هستند یا کنار خیابان حضور دارند شعار نجات آب را مشاهده می کنند، تلنگری در ذهن آنها نقش بسته و با خود در موضوع مصرف بهینه آب بیشتر اندیشه می کنند. این اقدامات، شاید کوچک دیده شود، اما ممکن است سرمنشا تحولات بزرگتری در آینده باشد. به همین دلیل این فرهنگ سازی را ادامه خواهم داد.

وی خاطرنشان شد: بسیار علاقه مندم که اینگونه اقدامات با حضور افراد بیشتری صورت گیرد. اما خیلی از افراد دارای شرایط بدنی مناسب برای فعالیت های زیاد نیستند یا اینکه ممکن است مدت زمان زیادی برای هماهنگ کردن افراد طول بکشد و چند نفری فرصت حضور نداشته و تقاضای تعویق برنامه را داشته باشند. به همین دلیل ممکن است برگزار نشدن مراسم به صورت پیاپی تاثیر منفی حتی برای خودم داشته باشد و از شدت و حدت و اراده من برای انجام این کار بکاهد.

وی افزود: اکنون برنامه ریزی برای دویدن را با توجه به شرایط و ویژگی های خودم انجام می دهم. درهفته در حدود 120 کیلومتر می دوم. انجام این کار به صورت گروهی بسیار سخت است و به همین دلیل تاکنون افرادی که بتوانند بدون هیچ مشکلی همراه من باشند را پیدا نکرده ام اما از اصل موضوع استقبال می کنم.  

ضیاییان عنوان کرد: برای حضور داشتن در مسیر ورزش و فرهنگ سازی ابتدا باید عاشق بود. من عاشقانه و بی ریا می دوم. دوست دارم به جای اینکه خودم دیده شوم، دغدغه ام که نجات آب و اصلاح الگوی مصرف است دیده شود.

وی ابراز داشت: دویدن من با شعار نجات آب یک حرکت نمادین است. با توجه به وضعیت بغرنج منابع آبی و لزوم اقدامات سریع و اساسی، برای رفع این مشکل نیاز هست که تلاش ها را چندین برابر کرد، بیش از پیش وقت و انرژی گذاشت، جدی بودن در کار را بیشتر کرد و به نوعی دوید. به نظر من امروز برای حل مشکل آب، دیگر توقف جایز نیست.

وی تاکید کرد: جدیت و تلاش روز افزون، فقط مربوط به مدیران و تصمیم گیرندگان نیست. به عقیده من هر کسی که کاری هر چند کوچک از دستش برمی آید باید انجام دهد و نباید سهل انگاری کند.

انتهای پیام/